Waar het begon met een kans

Het is pas een jaar geleden dat ik Rudie ontmoette. Mijn voet tikkend tegen de vloer. Zenuwachtig observeerde ik ieder detail van het kantoor, destijds nog op de oude locatie. Een overduidelijke voetbalfan, verraadde het ingelijste shirt alvast.
Ervaring? Die heb ik eigenlijk niet. Een marketing- of communicatiediploma? Helaas. Enig idee wat pensioen inhoudt? Nou ja, dat oude mensen het krijgen. En daar hield mijn kennis wel ongeveer op.
Gestructureerd en secuur leek Rudie zeker. En toch kon hij de zorgvuldig geschreven vacaturetekst even uit zijn hoofd zetten. Hij gaf mij een kans. Een plek om te leren en te groeien. Om te ontdekken wat míj blij maakt. En zo begon mijn avontuur bij Vallura.

Gezelligheid en geduld
Een tijd vol gezellige teamlunches en levensadvies volgde. Na jaren tussen medestudenten te hebben doorgebracht, was het fijn om eens over hypotheken, geldpotjes en freelanceproblemen te spreken. Ruud en Rudie waren niet alleen collegiaal, maar ook oprecht geïnteresseerd in alle grote mensen stappen die ik dit jaar maakte.
En hoewel de twintig verschillende mailinglijsten mij nog steeds in grote verwarring brachten, leek Rudies geduld oneindig. Als hij dan voor de achtste keer ‘het schema’ erbij pakte, besefte ik dat ik toch wel van geluk kon spreken.
Afgelopen jaar leerde ik ontzettend veel. Over subsidieregelingen, het bouwen van websitepagina’s en het ontwerpen van sociale media berichten. Ik werd wegwijs in Canva en begon langzaam te snappen waarom ik die maandelijkse pensioenbijdrage toch echt moest betalen.

Persoonlijk
Ondertussen werk ik nog maar weinig voor Vallura. Ik heb een passie gevonden in de journalistiek. Maar hoewel ik niet vaak op kantoor ben, begin ik te merken dat Vallura niet alleen een bedrijf is, maar ook een gemeenschap. Okay, ik geef toe, dat klinkt een tikkeltje cliché.
Maar het is aan de kleine dingen af te lezen. De manier waarop Jaap en Rudie zaterdags samen klussen. De oprechte interesse van Resy in al het personeel. De schoonmaakster die tijdens het teamuitje maar al te graag iedereens vlees bereidt.
Nu heb ik zelf zelden contact met onze klanten. Maar als de persoonlijke benadering die op de werkvloer al zichtbaar is ook maar voor een kwart in onze dienstverlening terugkomt, denk ik dat we erg trots mogen zijn.
Voor de officiële mijlpalen kun je eens een kijkje nemen in kamer 5. Wil je weten wat dit jubileum in de praktijk betekent? Kijk om je heen. Jullie allemaal maken Vallura tot wat het vandaag de dag is. En daar proosten we op!